- “Polo meu físico creo que poderei estar para os Xogos de 2028”
Nikoloz Sherazadishvili (Georgia, 1996) defínese como unha persoa esixente e constante. Estas son dúas das calidades que guiaron os seus pasos ata acadar o máis alto no mundo do judo e que o levarán a participar, por segunda vez, nos Xogos Olímpicos. A súa carreira ciméntase a base de esixencia e constancia, pero tamén de determinación. Así, tal e como el mesmo recoñece, o cambio de categoría (co que pasou dos -90 kg aos -100 kg) non mudou, nin moito menos, a súa liña de meta: conseguir a medalla de ouro nos Xogos.
– O teu último logro antes dos Xogos foi no Mundial de Judo, onde conseguiches medalla de bronce. Imaxinamos que isto sería como un xute de enerxía, xa que é o primeiro Mundial que disputas con -100…
Si, literalmente foi un xute de enerxía. Este ano foi incrible para min. Fixen catro competicións e obtiven bos resultados. Fun moi constante pero, ao final, o Campionato do Mundo é o que me di, realmente, se estou en bo estado ou non. Estar entre os mellores faime sentir moito máis seguro de min mesmo. Eu sentíame moi cómodo adestrando, pero o que cho demostra é a competición. Ademais, entre o Mundial e os Xogos tiven tempo, case dous meses, así que puiden mellorar máis de cara a París.
– Na categoría -90 gañáralo practicamente todo, como foi esta transición á de -100?
Practicamente todo, menos os Xogos Olímpicos. Con independencia de estar en -90 kg ou en -100 kg, para min non hai esa diferenza. Os obxectivos que me marquei son os mesmos: a única medalla que me falta é a dos Xogos Olímpicos e ese é o obxectivo de París 2024.
– Nalgunha ocasión dixeches que os días duros son os mellores porque así é como xorden os campións. Nos Xogos de Xapón o resultado non foi o que esperabas, cres que ese revés che axudará a conseguir a medalla en París?
Espero que si. Verémolo moi pronto. Eu síntome moito máis maduro, creo que mellorei moito e traballei en min mesmo a nivel mental, técnico e físico. Síntome máis preparado.
Nikoloz Sherazadishvili: “Antes quería que todo fose demasiado perfecto e é imposible”
– Cres que ese nivel de esixencia tan alto que te marcas che puido xogar unha mala pasada en Xapón?
Diso dáste conta despois sempre. Esa esixencia foi a que me axudou a chegar a ese nivel tan alto, pero deime conta de que hai que ter unha esixencia sa. Quero dicir, a que cando acades un bo resultado poidas ter a capacidade de desfrutar, desconectar e volver empezar.
Eu tiña competicións en -90 kg que gañaba e, aínda así, non estaba satisfeito porque cometera algún pequeno erro. Quería que todo fose demasiado perfecto e é imposible. É imposible chegar a esa perfección cando te atopas nunha competición fronte a fronte e cun rival que tamén adestra. Era demasiado o que quería controlar.
É preciso manter un equilibrio mental para non ter presión de máis nin de menos, nin tampouco estar motivado de máis, nin de menos.
– Como cambiou o Nikoloz Sherazadishvili que participou en Xapón con respecto ao que vai facelo en París?
O cambio máis importante que experimentei foi na miña capacidade de desconectar e gozar. Este ano conseguín varias medallas pero non todas foron de ouro. Foron unha final en Portugal e outra en Francia, onde conseguín dúas pratas coas que puiden desfrutar. Normalmente, na categoría de -90 kg non estaría satisfeito con estes resultados…
Evidentemente, teño que traballar, mirar os meus erros e aprender, pero esa parte de desfrutar é a que máis cambiei.
– A pesar do cambio de categoría, es xa veterano nos Xogos. Cres que iso che pode dar vantaxe?
O que cambia entre os -90 e os -100 kg son os rivais. A miña forma de facer judo pode modificarse un pouco, pero o cambio máis importante son os contrincantes. Tiven que estudalos a todos e novo. Puiden competir con case todos eles, fáltanme un par deles. Máis ou menos coñézoos a todos e tiven boas sensacións… Perdín fronte a algúns deles e agora xa sei como teño que facer para vencelos.
– Documéntaste sobre os teus posibles rivais e sobre que chaves utilizar?
Vexo vídeos deles. O ideal sería ver como o fan en adestramentos ou competicións. E ver vídeos. A parte máis importante é ver vídeos. Pero a parte máis importante é adestrando ou con eles. O ideal sería en competición. Vídeos, sensacións nos adestramentos ou nas competicións. Os meus compañeiros si que o fan, pero eu estudo pero non anoto. Quédaseme na cabeza, con isto para min é suficiente. Velo, estudalo e analizalo.
– Comentaches que viches os teus primeiros Xogos no 2004, cando Xeorxia, o país no que naciches, levou o ouro de judo na categoría de -90. Parácheste a pensar en que o teu paso polos Xogos de París pode inspirar a algún neno para perseguir tamén este soño?
Creo que vai inspirar e gustaríame que inspirase a moita xente. Cando alguén é bo nun deporte conséguese ese efecto. Non alcanzo a imaxinar a canta xente podería inspirar, o que está na miña man é gañar. Creo que pode inspirar a xente que practica judo e tamén a deportistas, en xeral, que van ver a entrega, os adestramentos e o nivel de sacrificio que fan falla para chegar aos Xogos Olímpicos. E cando digo sacrificio non me refiro só a nivel físico, senón tamén á falta de descanso, de vacacións… Todo o que precisamos para chegar a este nivel.
– Tes claro que vas polo ouro…
Si, ese é o obxectivo. Así é como me sinto, como o preparei e como o adestrei tanto a nivel técnico como táctico e físico. Confío en min e no meu equipo. Creo que fixemos un traballo moi bo.
– Falabas antes dos sacrificios que fas para estar na elite do deporte… Non sei se cando remates os Xogos planeas un descanso ou se tes outro obxectivo en mente.
Na miña mente non hai próximas competicións, a verdade. Vou ter unhas vacacións para pensar a desconectar porque levo a este ritmo moitos anos. Ademais, os seguintes Xogos son en catro anos, polo que podo ter ese tempo de descanso.
– É dicir, con independencia do que aconteza en París 2024, estarás nos vindeiros Xogos…
Aínda nin sequera planifiquei as vacacións. Primeiro vou ir por estes e, de feito, só estou pensando en París 2024, pero creo que polo meu corpo e físico podo estar para os seguintes. Logo veremos se hai ou non a motivación para seguir.